We zijn er!

Eindelijk wifi!! En dus eindelijk kans om te melden dat we goed zijn aangekomen in Florida. Je zou toch denken dat een enorme luchthaven als Miami International wifi heeft - of dan tenminste het hotel - maar nee hoor...

Het vliegtuig vertrok met een uur vertraging. Het kwam te laat van een andere bestemming. Gelukkig mochten we als een van de eersten naar binnen. De purser kwam vooraf even kennis maken en als we iets nodig hadden voor Yorick moesten we het maar aangeven. De vlucht verliep verder prima. Het entertainment programma met films etc. werkte uitstekend voor Yorick. Ook met het eten wist hij er wel wat tussen te vindenwat hij luste. Anders gezegd twee volle rugzakken met Nintendo DS, DVD-speler en tussendoortjes bleven vrijwel onaangeroerd. Maar ja: beter mee verlegen dan om verlegen!
We hadden "luxe plaatsen" Premium Comfort en dat beviel goed. Lekkere stoelen, plek om je benen te strekken en inclusief 2 warme maaltijden, tussendoortjes en drinken.

In Orlando moesten we van boord om langs de immigratie, douane en nog meer controle te gaan. Dan moet op de eerste plaats waar je in de VS aankomt. De crew ging hier van boord en werd vervangen door een "vers" team. We hebben ze bedankt voor de goede zorgen en uitstekende service.

De crew had geregeld dat er voor Yorick een leen-roelstoel was met begeleider (het was voor ons inmiddels middennacht en Yorick was echt doodop) dus alles leek piekfijn te verlopen. Leek...
Ken je dat gezegde van die ezel en die steen? Dat ging voor deze "moeie ezels" niet op, wij stootten ons zelfs drie keer op een rij... Eerst vergaten we Yoricks tasje van Arke, met wat cadeautjes dat hij bij vertrek had gegeven. Geen probleem we gaan toch weer verder met hetzelfde vliegtuig. Maar dat bleek tussendoor te zijn schoongemaakt en het tasje was weg. Na uitleg aan de nieuwe crew hadden ze gelukkig nog een nieuwe. Toen we in Miami waren gelandt werden we weer door een meneer met leen-rolstoel begeleidt. Alleen deze had nogal haast want hij zette er flink de vaart in. Wij er achteraan... Hij bracht ons naar de bagageband en we bedankten hem voor de assistentie waarna hij weer vertrok. Toen we onze koffers hadden plus Yorick's eigen rolstoel mistten we zijn zitkussen dat mee aan boord was gegaan: Die lag nog in de leen-rolstoel. De meneer werd terug opgeroepen en kwam ons gelukkig het kussen al snel brengen. Yorick zat zolang met zijn rugkussen op de bankjes op zijn Nintendo DS te spelen. Nu we alles weer hadden konden we bepakt en bezakt naar het hotel om eindelijk te gaan slapen. Het was daar 22.00 uur, dat was voor ons dus 04.00 uur...
Na een zeer onrustige nacht in een kamer met twee snurkende mannen (Yorick snurkt altijd enorm en Erling had flink kou gevat - hij was ook bijna zijn stem kwijt) en een Amerikaans ontbijt (geen buffet maar van de kaart, gelukkig ook met iets wat Yorick lekker vond) pakten we alle spullen bij elkaar om verder te gaan reizen. Maar waar is Yorick zijn rugkussen? Arghhhhhhh.... die is bij de bagageband op de bankjes blijven staan. Om een lang verhaal iets in te korten: Niets gevonden bij gevonden voorwerken, luchtmaatschappij niet te bereiken en vooralsnog dus echt KWIJT. Dat was even weg met het vakantiegevoel.

Okee, even diep slikken, overal onze gegevens achtergelaten, meer kunnen we niet doen. Dus met een dik uur vertraging naar de autoverhuurder. Eindelijk verder op reis. Vorige week had ik de voucher nog om laten zetten zodat we de auto later terug in kunnen leveren en hadden we nu ook de navigatie inclusief. Maar dit blijkt niet in de computer van de verhuurder te staat. Na enige communicatiestoornis snappen we elkaars verhaal en heb ik naar Nederland gebeld om het op te lossen. Weer wachten... Volgens hun gegevens moest ik de navigatie nog zelf betalen, dik 200 dollar voor 17 dagen. Nu had ik kunnen zeggen laat die navigatie maar, we hadden er voor de zekerheid zelf ook nog een mee (dank je Christine). Maar de terugbrengtijd stond ook nog verkeerd en dat vond ik vervelender. Gelukkig moden ze vanuit Nederland een oplossing en konden we naar de auto's toe. Met een grote Kia werden we losgelaten in Miami. De navigatie was echter geen Tomtom en we snapten er geen snars van zodat we uiteraard fout reden. Toen we ook nog door een fout tolpoortje gingen door alle onduidelijkheid heb ik het apparaat spreekwoordelijk "uit het raam gegooid" en de zelf mee gebrachte gepakt (dank je Christine!!!). Die kende de straat van ons vakantieadres weer niet (...) maar gelukkig wel het park zelf. En toen kwamen we eindelijk Miami uit en reden we naar Key Largo. Wat een dag!!!

En nu zitten we hier in een mooi appartement met zeezicht, en belangrijker nog met Wifi !!!! We hebben alleen even boodschappen gedaan en doen het even rustig aan. Even weer het vakantiegevoel terug zien te krijgen...

Maandag mogen we ons om 08.00 uur melden bij de dolfijnen...