Het zit er bijna op

Donderdag zijn we met z'n allen naar WonderWorks geweest, dat is een attractie in Orlando zelf. Het gebouw is op zichzelf al een attractie: HEt staat op zijn kop. Erling en ik zijn hier 15 jaar geleden geweest tijdens onze eerste reis naar Orlando en omdat we het toen zo leuk hadden gevonden wilden we er graag ook met de kinderen heen.
Het fijne van NIET naar een van de grote attractieparken gaan is dat het er overdag heerlijk rustig is. In het gebouw zijn allemaal doe-activiteiten, een soort Nemo als in Amsterdam, waarbij je een storm mee kan maken, een aardbeving, grote zeepbellen maken, op een spijkerbed liggen en ga zo maar door. Er was een achtbaan-simulator die alle kanten op kon, dus ook loopings en kurkentrekkers, een touwenparcours op de bovenste etage (ik heb het gedaan!!) en we hebben ook nog ge-lasergame-d. We hebben we allemaal, en zeker ook Yorick, enorm van genoten.
's Avonds was de openingsavond van de IFOPA bijeenkomst. Erling en ik gingen samen, al dat gepraat in het Engels is toch niets voor de kinderen. Uiteraard hebben we Karen en familie weer ontmoet, maar ook al aardig wat andere mensen. Iedereen was nog een beetje afwachtend. Op de weg terug was er een enorme file (... om 22.00 uur!) dus waren we nog laat terug.

Vrijdag was voor mij een hele rustige dag. Erling, Rianna en Daphne gingen naar het pretpark van Universal, Islands of Adventure. Dit heeft ondermeer een heel themagedeelte van Harry Potter. Er zijn drie attracties in dit deel, plus winkels en restaurants, en daar zijn ze dan ook het grootste deel van de dag geweest.
Ik heb samen met Yorick lekker rustig aan gedaan, we hebben gezwommen in ons zwembad en 's avonds bij de Mc Donalds gegeten. En tot onze verbazing waren de Happy Meals hier kleiner dan bij ons. Je krijgt namelijk een héél klein portie frietjes. Beginnen ze toch gezonder te worden hier!

Zaterdag was de grote dag van het congres. Erling en ik waren er al om 08.00 uur voor het ontbijt, met aansluitend een hele reeks lezingen. De kinderen en Daphne bleven in de villa, aan het eind van de middag was er pauze en dan hoefden ze er niet de hele dag te vertoeven.
Wat de lezingen betreft: Ja we hebben weer heel veel gehoord, Nee er is helaas nog geen medicijn en Nee ze weten ook nog niet wanneer ze zover zijn dat er medicijnen getest kunnen worden. Maar ze komen stapje voor stapje dichterbij. Dat blijkt ook uit het feit dat er twee farmaceutische bedrijven mede-sponsor waren voor het congres. En we hoorden dat er nog meer in de rij staan om de ontwikkelingen op de voet te volgen.

's Avonds was er een uitgebreid diner en de viering van 25 jaar IFOPA. Het eten was heerlijk, voor Yorick werden speciaal frietjes gemaakt omdat hij het kindermenu niet lustte, oftewel prima geregeld. We hadden nog een verrassing voor de doktoren in petto: Het resultaat van onze kraanvogel-vouw-actie die we helemaal uit Nederland hadden meegebracht. In mijn "beste" Engels heb ik een kleine toespraak gehouden en het kunstwerk van 1000 kraanvogels overhandigd. De rest van de avond werden we achter elkaar aangesproken door alle families om ons complimenten te geven. Ook een manier om contact te krijgen!

Vandaag, zondag, hebben we nog een beetje geshopt en vanmiddag hebben we afgesproken met Karen en haar gezin om nog een keer te minigolfen en uit eten te gaan. En dan zit het er echt op... Maandag pakken we alles in, reizen naar Orlando Sanford en komen we weer naar Nederland.